
Nieuwe normaal is niet normaal ?
Elke dag is voor mij anders sinds Corona. Ik leef in gespleten werelden. De ene dag praat ik met Retailers die alle zeilen bij moeten zetten om voldoende aanbod te hebben voor de grote vraag. Met mensen die extra uren draaien om ons voedsel in de winkel te krijgen. De andere dag met ondernemers, waar bijna geen omzet binnenkomt vanuit Foodservice klanten. Thuis hoor ik in een videocall dat familie overuren draait op de Corona-afdeling. Zelfs het HBO-V diploma moet wachten, want je bent eerst nodig op de werkvloer. Dit terwijl haar vader in de evenementenbranche duimen draait, en geen inkomsten meer heeft in het komende half jaar. Een schrijnende tegenstelling van druk versus zich vervelen, van overwerk versus inkomen-loos, ziek versus gezond. Corona lijkt de wereld in tweeën te splitsen en toch lijkt het naast elkaar te kunnen bestaan.
Waar normaliter tweespalt ontstaat bij groepen met ongelijk perspectief, lijkt men elkaar nu te helpen. Mooie initiatieven ontstaan, mensen hebben begrip voor elkaar en geven de ander steun. En waarom? Omdat we elkaar nodig hebben. In een situatie, waar wij geen vat op hebben. Als blijkt dat de wereld niet maakbaar is en we geen controle hebben, dan komt het besef; We kunnen het alleen samen. In een wereld, waarin we afhankelijk van elkaar zijn, waarin we geen generalist maar specialist zijn, en waarin globalisatie groter is dan ooit, is samenwerking allesbepalend.
En juist dat wordt moeilijker, als de nood groter wordt en het verlies van controle langer duurt. Dan wordt het eigenbelang groter en de roep harder. Logisch: wie dreigt te verdrinken, probeert zich te redden. Ook in de politiek wordt de druk hoger en balanceren we op een evenwichtsbalk tussen ziekte en economische malaise. Want geduld is niet oneindig. We willen terug naar het Normaal. Maar Normaal bestaat niet meer en gaat ook niet terugkomen. Een maatschappij die niet meer onder controle is, waar “safety first” heerst, is niet meer normaal en heeft andere normen. En dat dat niet erg is, moeten we leren. Gewoon tevreden zijn met wat je wel hebt en je openstellen voor nieuwe wegen. Aanpassen, anders dan normaal, maar in ieder geval samen. Want dat hebben we inmiddels wel geleerd.