Image thumbnail

december 2019

"Als eten niet de oplossing is" als kop van een artikel, triggert mij om door te lezen. Zeker in december is het immers herkenbaar dat we ons volstoppen met eten. De vraag is waarom? Voor de gezelligheid? Omdat het hoort? Omdat we anders ons eenzaam voelen in deze donkere dagen? We worden verleid karrenvol eten in te slaan voor de feestdagen en het draait allemaal om emotie. Niet voor niets zijn de kerstcommercials van de Retailers emotie gedreven. 'Als honger niet het probleem is, is eten niet de oplossing' stelt de schrijver. Tja dat kan je wel zeggen, maar in onze welvarende consumptiemaatschappij worden we 24 hours verleid om te eten. Niet voor niets verschuift het aantal maaltijden van drie keer per dag naar zeven kleinere porties. Om maar niet te spreken over ons dagelijks snackgedrag waarin we vooral koek, repen,

Verantwoordelijkheid nemen voor het behoud van onze wereld is helemaal in. Vanuit het besef dat we over een aantal jaren de wereldbevolking niet meer kunnen voeden, lijkt iedereen op zijn manier een steentje bij te dragen. Generatie Z eet vegetarisch of vegan en checkt de herkomst van alles wat zij in haar mond stopt. Plastic wordt vermeden en tweedehandskleding is hip. Wij, als ouders van deze generatie, laten ons stiekem beïnvloeden en eten ook af en toe geen vlees. We plaatsen zonnepanelen, recyclen ons afval maar stappen tegelijkertijd wel in het vliegtuig naar Azië, dat de laatste tijd zo lekker goedkoop is. Want daarin zijn we dan ook een echte schizofrene momentconsument: We willen wel, maar het moet wel leuk blijven. Gelukkig zijn er voorlopers die hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen. Formules als Ikea heeft niet alleen "hout" in haar genen, maar heeft al